Αξιοθέατα

Μονή της Ζωοδόχου Πηγής (Μονή Κλιβάνου)

Ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, ή μονή Κλιβάνου όπως ονομάζεται από τους ντόπιους, βρίσκεται ανατολικά του Κρεμαστού, κρυμμένη μέσα σε μια πευκόφυτη περιοχή. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου αλλά και της Ζωοδόχου Πηγής.

Η μονή, λέγεται ότι ονομάστηκε έτσι από τον ιδρυτή της και πρώτο ηγούμενο Κλιβάνιο ή Λίβανο. Επίσης η μονή ονομαζόταν και «Αλιβάνου μονή». Κτίστηκε κατά την Τουρκοκρατία, τον 16ο ή 17ο αιώνα. Από τα πέτρινα κτίρια και τα κελλιά όπου άλλοτε ζούσαν οι μοναχοί, έχουν απομείνει σήμερα μονάχα κάποιες πέτρες καλυμμένες με χορτάρια. Το καθολικό της μονής, ένας μονόχωρος σταυρεπίστεγος ναός με εξωτερικές διαστάσεις 9,60×6,80 μέτρα, βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση, ενώ οι αγιογραφίες που διακοσμούσαν το εσωτερικό έχουν καλυφθεί από ασβέστη ή έχουν κλαπεί. Το εξαιρετικής τέχνης ξυλόγλυπτο τέμπλο και οι εικόνες του ναού, κατασκευάστηκαν το 1829. Η μονή διαλύθηκε το 1923 και η περιουσία της αγοράστηκε το 1926 από κατοίκους των γύρω οικισμών.

Από το 2010, ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κρεμαστιανών, με την αποκλειστική συνδρομή των μελών του, έχει ξεκινήσει μια σειρά έργων στον εξωτερικό χώρο της μονής Κλιβάνου, για να αναδειχθεί η μοναδική φυσική ομορφιά του περιβάλλοντος και να ξαναποκτήσει η μονή την παλιά της αίγλη. Καθαρίστηκε η πρόσβαση από τα αγριόχορτα και υπάρχουν πλέον αρκετές πέτρινες πεζούλες για να κάθονται οι επισκέπτες. Επίσης, ο χώρος του αγιάσματος της μονής ξεχωρταριάστηκε και αποκαλύφθηκε πρόσφατα, χάρη στη δωρεά συγχωριανού μας, και είναι πλέον επισκέψιμο. Μελετάται δε η προοπτική να κατασκευαστούν πέτρινες πεζούλες γύρω από το αγίασμα, μιας και ο xώρος προσφέρεται πλέον για κάτι τέτοιο.

Καλογηρικοί Κήποι

Πρόκειται για την περιοχή με τις καλλιέργειες και τα περιβόλια που διατηρούσαν οι καλόγεροι γύρω από την μονή Κλιβάνου. Σήμερα, στη θέση της πηγής από όπου υδρεύονταν κάποτε οι καλλιέργειες αυτές, έχει απομείνει μόνο μια χτιστή δεξαμενή.

Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου

Ο Προστάτης – Άγιος του χωριού γιορτάζει κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου όπου γίνεται και το διήμερο πανηγύρι (28 και 29 Αυγούστου).

Κτίριο του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Κρεμαστιανών

Στην είσοδο του Κρεμαστού βρίσκεται το κτίριο που στεγάζει τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο του Κρεμαστού. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό πέτρινο οίκημα, χτισμένο το 1957 από τον Θεόδωρο Δούνα, που αγοράστηκε στη συνέχια από τον τοπικό Σύλλογο. Στην ταράτσα του οικήματος υπάρχει μεγάλος υπαίθριος χώρος όπου πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι η ετήσια συνεστίαση του Συλλόγου.

Από το 2010 έχουν ξεκινήσει έργα αποκατάστασης του ιστορικού κτιρίου, για αναδειχθεί η αρχική, αυθεντική αρχιτεκτονική ομορφιά του και να αποτελέσει σημείο αναφοράς του χωριού. Στις προθέσεις του Συλλόγου είναι να στεγάσει αργότερα στον ίδιο χώρο και το λαογραφικό μουσείο του χωριού, ένα φιλόδοξο σχέδιο που βρήκε την ευρεία αποδοχή των κατοίκων του Κρεμαστού και προβλέπεται να πραγματοποιηθεί πολύσύντομα.

Το Πηγάδι του Ιμπραήμ (Μπραήμη)

Το ιστορικό πηγάδι του Μπραήμη βρίσκεται κάτω από το κτίριο του Συλλόγου του Κρεμαστού, μέσα σε έναν μικρό πέτρινο θόλο. Τα δύο πηγάδια με τα οποία συνδέθηκε αργότερα, υδροδοτούσαν όλο το χωριό μέχρι που εγκαταστάθηκε η δημόσια παροχή νερού, στα μέσα της δεκαετίας του 80.

Η Βρύση του Καλία

Πλινθόχτιστη βρύση με υπόστεγο, τη οποία χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες του χωριού για το πλύσιμο των ρούχων. Η μεγάλη γούρνα αποτελεί σημείο αναφοράς, καθώς αποτελείται από μια μονοκόμματη (μασίφ) σκαμμένη πέτρα.

 Τουρκοκάζανο

Στα δυτικά του χωριού, μέσα σε κακοτράχηλη βραχώδη ρεματιά, υπάρχει βάραθρο με το όνομα «Τουρκοκάζανο» όπου οι Τούρκοι έριχναν τους ανεπιθύμητους ραγιάδες.

 Φραγκοσπηλιά

Ιστορική σπηλιά του Κρεμαστού, κρυμμένη σε μια απόκρημνη περιοχή στους Σκαπέτους, για την οποία κυκλοφορούν διάφοροι θρύλοι και ιστορίες: «Όταν, μετά την Κλίβανο, οι Τούρκοι ήρθαν στον Κρεμαστό για να εκδικηθούν τον Αρβανίτη, οι Κρεμαστιανοί πήραν τα βουνά. […] Τα γυναικόπαιδα μαζί με τον Αρβανίτη κρυφτήκανε στη Φραγκοσπηλιά, που ‘ναι σε μια απόκρημνη περιοχή, στο Σκαπέτο. Οι Τούρκοι, που τους πήρανε είδηση, δέσανε τις ζώνες τους και κατέβασαν ένα δικό τους. Τα γυναικόπαιδα μόλις τον είδαν, άρχισαν να φωνάζουν: – Τούρκος, Τούρκος! Ο Αρβανίτης δεν έχασε την ψυχραιμία. – Κόκμαν τους λέει, μη φοβάστε. Και με το σπαθί του κόβει τη ζώνη πούτανε κρεμασμένος ο Τούρκος. Έτσι τούτος γκρεμίστηκε και σκοτώθηκε. Οι άλλοι Τούρκοι δεν επιχειρήσανε ξανά να μπούνε στη σπηλιά κι έτσι σωθήκανε τα γυναικόπαιδα του Κρεμαστού…”.