του Θεόφιλου Πατσά Κάποτε… Κάποτε που είχαμε μόνο ένα τετράδιο και το χωρίζαμε σε θέματα για να χωρέσουν όλα τα μαθήματα. Κάποτε που το μολύβι «έλιωνε» μέχρι να αγοράσουμε άλλο. Κάποτε που για σβηστήρα πλάθαμε μπαλίτσες την ψίχα του ψωμιού. Κάποτε που κάθε απόγευμα του καλοκαιριού τα σοκάκια έξω από τα σπίτια, γέμιζαν με σκαμνάκια και μαξιλάρια. Κάποτε που όλη η […]
Διαβάστε περισσότερα
τού Μέτοικου Πέρασα χτες απ τη παλιά μου γειτονιά εκεί που παίζαμε παιδιά μες της αλάνες δεν είναι τίποτα πια ίδιο όπως παλιά είναι γεμάτη τώρα πια με εικόνες πλάνες Πέρασα χτες απ τη παλιά μου γειτονιά εκεί που τρέχαμε παιδιά μεσ τα σοκάκια αχ πόσο άλλαξαν Θεέ μου όλα πια έγιναν δρόμοι και μπετό τα μαγαζάκια Στάθηκα έρημος εκεί […]
Διαβάστε περισσότερα
τού Hλία Κόκλα Σε κακοτράχαλο βουνό, είναι κτισμένο ένα μικρό, αλλά πανέμορφο χωριό. Μοιάζουν τα σπίτια του να είναι κρεμασμένα, γι αυτό στο χάρτη το φωνάζουν Κρεμαστό. Οι κάτοικοι του είναι λίγοι αλλά ωραίοι, έχουν σοφία, είναι άκρως φιλικοί, δεν έχουν πλούτη μα παλεύουν νύχτα μέρα, άλλοι δουλεύοντας εδώ κ άλλοι εκεί. Αυτό τ όμορφο χωριό ειν’ το χωριό μου, […]
Διαβάστε περισσότερα